همه ی نی نی های من

قلم برمی دارم که بنویسم، اما گویا قلم هم توانایی نوشتن وصف این ظلم را ندارد که اگر بخواهد بنویسد باید از ۶۴ سال جنایت در خاک فلسطین بنویسد. ظلم و ستمی که در اذهان مردم دنیا ثابت شده است.از قلمم می خواهم بنویسد؛ می گوید: از کجایش بنویسم که حتی از یادآوری آن عاجز هستم، اما بگذار چند خطی از این کودکان معصوم فلسطینی بنویسم که این روزها تنها خون، گلوله، خرابی، ناله و مرگ را شاهدند که شاید تنها دلخوشی آنان این باشد که صباحی دیرتر بمب و گلوله بر سرشان فرود آید. تا امروز کودکانی در آغوش مادرانشان به خواب رفته و چشم نگشوده اند بلکه به خواب دیگری رفته اند. کودکان زیادی در میان دود و آتش بدون دارو و غذا روی تختهای بیمارستان در برابر چشم مادرانشان...

  ...